Pierwszy

- Witam, jestem Lena Gutenberg z gazety ‘Żyj sportem’. Chciałabym z panem przeprowadzić  wywiad…–piękna blondynka uśmiechnęła się do piłkarza. Oboje znajdowali się  w beżowym pomieszczeniu, bez okien – bez naturalnego światła.
- Wojtek Szczęsny. To dość  niespotykane, by  tak ładna kobieta pracowała w gazecie o sporcie. Więc o czym chciałaby pani ze mną porozmawiać? – również się  uśmiechnął.
- O wczorajszym meczu Polski z Grecją, ale tez tak ogólnie.  Więc jak pan się czuje po zremisowanym meczu z reprezentacją Grecji.
- Mogło być lepiej, szczególnie że w pierwszej połowie, zanim w ogóle zdjęto mnie z boiska, Grecy grali w dziesiątkę.
- Właśnie, jak już pan poruszył temat tej czerwonej kartki… Była ona słuszna?  - blondynka uważnie słuchała bramkarza. Chciała by ten wywiad wyszedł jak najlepiej, by mogła dostać dobrą  posadę  w nowej redakcji. Musiała się sprawdzić jako najlepsza dziennikarka sportowa. Od tego zależy jej dalsza kariera.
- Oczywiście, że nie była słuszna. Wysunąłem tą nogę po to by wybić piłkę… Nie po to by sfaulować jakiegoś greckiego piłkarza. Sam zahaczył o moja nogę i symulował upadek.
- Większość kibiców tak samo uważa.  Ta czerwona kartka jak i późniejszy rzut karny nie powinien mieć miejsca. Ale dzięki temu Polska odkryła nowy talent. Przemysław Tytoń. – dziennikarka położyła podkładkę z kartką na której miała już  wcześniej przygotowane pytania.
- Tak, z pewnością on był bohaterem ostatniego wieczoru.
- A można spytać, jak tam u pana życie towarzyskie? Sporo fanek wysyła pytania do naszej redakcji – kobieta się zaśmiała. – Czy pana serce jest zajęte?
Piłkarz również się zaśmiał i odchrząknął. Po krótkiej chwili odpowiedział :
- Nie, wciąż czekam na tą jedyną.
- Dziękuję bardzo za wywiad. Było mi bardzo miło – dziewczyna wyciągnęła rękę  w jego stronę.
- Mnie również. Dziękuje – uścisnął jej dłoń i przytrzymał przez chwilę. Spodobała mu się. Wyglądała na taką, delikatną lecz ostrą.
- Chciałaby się pani może ze mną umówić?  - spytał lekko speszony. Po raz pierwszy zdarzyło mu się zaprosić nieznana dziewczynę. W  dodatku dziennikarkę. Była bardzo ładna i jak na osobę prowadzącą wywiady  bardzo grzeczna.
- Nie wiem, czy to dobry pomysł, panie Szczęsny. – puściła jego dłoń i lekko spuściła wzrok.
- Po pierwsze mów mi Wojtek, po drugie nawet nie skusi się pani na małą kawę? – spojrzał prosto w jej oczy.
- Dobrze, tylko na kawę – jej twarz lekko się rozpromieniła.
On położył jedną rękę na sercu drugą trochę podniósł w geście znaczącym słowo harcerza.
Na skrawku kartki napisała mu swój numer telefonu i podała mu go.
-Zadzwoń jak będziesz miał czas. Jeszcze raz dziękuje za wywiad i do zobaczenia. – uśmiechnęła się i wyszła z pomieszczenia.
- Do widzenia – jego oczy aż się zaświeciły jak zobaczył jej numer. Schował kartkę do tylnej kieszeni swoich jasnych jeansów.

*

- Wojtek, co ty taki dziwny jesteś? – Spytał Robert Lewandowski spotykając go w holu.
- Ja? Ależ skąd.. – zaprzeczał bramkarz Arsenalu.
- No przecież widzę. Mów
Z Robertem przyjaźnili się jakieś dwa lata. Znali się całkiem dobrze jak na tak krótki okres czasu.
- No dobra, miałem wywiad z uroczą dziennikarką. I umówiłem się z nią… Tak, totalnie  spontanicznie to wyszło.
- No ładnie, może Wojtuś się wreszcie porządnie zakocha? Ale wiesz, póki co to uważaj na nią. To dziennikarka i wszystko co powiesz może zostać wykorzystane przeciwko tobie. – zaśmiał się Robert.
- Wiem, ale na wywiadzie była taka urocza, miła, grzeczna…
- Dobra, dobra. Jak ją tak zachwalasz to coś jest na rzeczy. A teraz wybacz, ale spieszę się na spotkanie z Nicole… Znowu będzie zła, że się  spóźniłem. – oboje wybuchli śmiechem.
- To po drodze kup jej kwiaty… Zobaczysz, zadziała – Wojtek poklepał przyjaciela po ramieniu i po wypowiedzeniu słowa ‘cześć’ Robert wręcz wybiegł z hotelu.
_______________
No dobra, mamy odcinek pierwszy :D Może i za szybko z tym numerem... ale tak ma po prostu być i koniec :)
Do następnego : *